Een kwalitatief onderzoek onder verzekeringsartsen naar de inzet van lichamelijk onderzoek om beperkingen aan de handfunctie vast te stellen
Samenvatting
Inleiding: Een beperking in hand- en vingergebruik kan het verschil maken tussen wel of geen uitkering. Uit onderzoek is gebleken dat lichamelijk onderzoek vaak achterwege werd gelaten bij de beoordeling. Onderzocht is hoe verzekeringsartsen het lichamelijk onderzoek gebruiken om beperkingen aan de handen vast te stellen.
Methode: Semi-gestructureerd interview bij een doelgerichte steekproef van acht deelnemers. Daarna getranscribeerd en gecodeerd.
Resultaten: Alle benaderde deelnemers namen deel aan het onderzoek. Gemiddeld 21 jaar ervaring en de gemiddelde leeftijd was 49 jaar. De voornaamste reden van het lichamelijk onderzoek was om vast te stellen hoe zwaar de beperking werd aangerekend.
Conclusie/discussie: Met name repetitieve handelingen worden als lastig ervaren, scholing is dan ook aan te bevelen. Verder kan er kritisch naar het FML-item gekeken worden, hoort dit item wel thuis in het FML.