Verzekeringsartsen beoordelen de arbeidsmogelijkheden van mensen. Ook in crisistijden als deze is het belangrijk om die beoordelingen door te laten gaan en mensen zekerheid en duidelijkheid te geven over een eventuele uitkering. De artsen die bij ons in opleiding zijn, gaan dan ook onverminderd door met hun werkzaamheden in het veld. Náást het volgen van onderwijs – op afstand. Ik vind het fantastisch hoe wendbaar zij zich tonen.
Deze week, half april, was ik heel even bij de NSPOH op kantoor. Het was er uitgestorven en stil. Maar wat heerlijk om er weer even te zijn! Dan pas merk je hoezeer je je eigen werkomgeving mist. En realiseer je je dat wat anders heel vanzelfsprekend is, nu helemaal niet meer zo gewoon is. Dat hoor ik van iedereen om mij heen, ook van de artsen die wij opleiden. Het normale contact met mensen lijkt ineens heel lang geleden… Ook in ons instituutsonderwijs. De interactie tussen de deelnemers tijdens de bijeenkomsten, het samen lunchen, samen je gal spuien als dat nodig is – het is een groot gemis. Natuurlijk zorgen we op allerlei manieren voor onderling contact. Als medewerkers hebben we ook chatgroepen en apps bijvoorbeeld. Maar ik kijk ernaar uit dat we de live contactmomenten stukje bij beetje weer terug krijgen.
De meeste verzekeringsartsen die wij opleiden werken in de publieke sector, bij het UWV. Al legt corona een enorm beslag op iedereen; arbeidsongeschiktheid blijft ook in deze periode gewoon doorlopen. Het is alleen niet mogelijk om cliënten op een spreekuur te laten komen. Daarom vinden beoordelingen daar waar mogelijk telefonisch plaats. En dat is niet eenvoudig en kan ook niet altijd. De verzekeringsartsen werken net als iedereen vanuit huis keihard door om zoveel mogelijk extra achterstanden te voorkomen. Daar komt bij dat mensen zich nu ook ziekmelden vanwége corona, of omdat zij tot een risicogroep behoren. De kleinere groep verzekeringsartsen die in de private sector werkt, hoeft een minder grote omwenteling te maken qua werkwijze. Zij hebben veel minder of geen fysiek contact met cliënten en beoordelen meestal al op dossiers.
Naast het werk in het veld, gaat de opleiding Verzekeringsgeneeskunde onverminderd door. In vrij hoog tempo hebben we vervangend onderwijs ontwikkeld. Van een ingesproken Powerpoint met opdracht erbij en instructies via afstandsonderwijs tot thuisopdrachten. We doen er alles aan om het curriculum zo goed mogelijk door te laten lopen. Via Zoom geven de docenten live onderwijs. Via telefoon, Skype of Microsoft Teams houden we tripartiete gesprekken met onze artsen in opleiding en hun praktijkopleiders. Telkens merk ik weer hoe gemotiveerd iedereen is om opleiding en werk zo goed mogelijk te blijven doen. En om digitaal contact met elkaar te onderhouden. Ik vind het verbazingwekkend hoe snel deelnemers zich een andere werkwijze hebben eigen gemaakt.
Binnen de NSPOH moesten we net zo snel ‘om’! Met een vierkoppig crisisteam houden we alle ontwikkelingen vanuit het kabinet bij. Ik weet nog goed dat we in het begin, half maart, dachten: moeten we écht fysiek dicht? Binnen twee dagen werden we ingehaald door de realiteit… Ja dus. Nu is het de vraag hoe lang we contactonderwijs moeten blijven afhouden. Daarnaast willen we iedereen binnen de NSPOH zo goed mogelijk aan het werk houden. Dus pikken we ook signalen op over eventuele knelpunten. Voor medewerkers op individueel niveau doet ons topteam top werk. Zij houden overal vinger aan de pols en zorgen voor verbinding tussen medewerkers die elkaar anders even bij het koffieapparaat zouden treffen.
Al met al zijn we in rap tempo in een best beklemmende situatie terecht gekomen. Een nieuwe wereld die zich abrupt voor ons opende. Dat geeft voor veel mensen veel onzekerheden. Daarom maken we ons er hard voor om iedereen zekerheid te bieden. Wij aan onze deelnemers – zij op hun beurt aan hun cliënten.
Eveline The-Van Leeuwen, opleidingsmanager/instituutsopleider NSPOH
medische vervolgopleiding verzekeringsgeneeskunde