“Zonder afdakje krijg je mij die tuin niet in”

Datum: 24 mei '22

Tuin

Ruim een jaar geleden kochten we een nieuw huis. Het was goed onderhouden, dus schilderden we wat en gingen er wonen. Met plezier. Het enige wat nu nog ‘moet’ is de tuin. Daar is veel mis: de planten zijn dood óf uit de kluiten gewassen en het onkruid woekert. De bestrating is verweerd en op een onlogische plek staat een zonnewijzer, vast ooit het stralend middelpunt van de tuin. Vorige zomer zetten we onze stoelen midden in de groene chaos en waren we nog best tevreden. Maar twee maanden geleden hakten we de knoop door en namen een tuinarchitecte in de arm. Een expert. Ze vraagt van welke planten we houden en wat voor ons belangrijk is in de tuin. Voor mij is dat een leuke zithoek, voor mijn echtgenoot een afdakje om niet in de volle zon te zitten.

Ontwerp

Twee weken geleden kwam ze langs, met drie tuinontwerpen, en al snel vonden we één van de drie het beste. Er was wel een groot nadeel: die variant had geen afdakje. Ik vond dat zelf niet erg. Ik heb het er ook niet zo op, en probeerde mijn echtgenoot op andere gedachten te krijgen: “Hoe nodig is het eigenlijk?” en: “Die bomen geven ook wel schaduw, denk ik”. Maar hij was duidelijk: “Zo krijg je mij die tuin niet in”. Omdat dat wel een heel serieus veto was, spraken we er samen over door. Echt makkelijk ging dat niét. Hij voelde zich niet altijd beluisterd, ik was bang voor een ontsierend afdak. We waren afwisselend boos en teleurgesteld, en konden er niet lang achter elkaar rustig over praten. Maar uiteindelijk kwamen we op een goed idee: we zorgen voor een stevige parasol van horecakwaliteit, die in de bestrating wordt verankerd – schaduw zonder ontsiering. Dat idee hielp enorm. We zien steeds meer voor ons dat we er straks lekker kunnen zitten.

Kiezen

Ook de NSPOH vraagt Groot Onderhoud, en we hebben bij een organisatie-architect onze wensen kenbaar gemaakt. We zijn een opleidingsinstituut en zetten het onderwijs centraal. We willen dat dat voldoende ondersteund wordt. We willen ook dat onze creativiteit blijft bestaan en dat we de klanten maximaal kunnen bedienen. Geen van de vier ontwerpen was perfect, maar er is er wel eentje gekozen. Een deel van de collega’s is verdrietig en teleurgesteld; het knettert soms best op de NSPOH. En lang niet voor alles is er al een parasol bedacht. Daarom gaan we  hierover de komende weken en maanden intensief doorpraten. Over hoe we kunnen zorgen voor onze eigen schaduw binnen de NSPOH. Dat vraagt veel van onze creativiteit en zal niet altijd makkelijk zijn, maar ik weet zeker dat we eruit komen. En dat we steeds meer voor ons zien dat we er straks lekker kunnen werken.

mei 2022, Henriëtte Treurniet