Ben jij werkzaam in de publieke gezondheid als beleidsmaker, projectleider, afdelingsmanager en/of onderzoeker bij de GGD, gemeente, universiteit, ministerie, zorgverzekeraar, zorginstelling of een aanverwant instituut? En wil je je kennis over de publieke gezondheid vergroten? Dan zijn deze 4 nascholingsmodulen interessant.
De Nederlandse volksgezondheid is complex. Als professional in de volksgezondheid wil je weten welke prioriteiten de aandacht verdienen. Wat de ontwikkelingen zijn, welke problemen zich voordoen en wat hun impact is op de volksgezondheid.
Wat leer je?
Of innovatie in de publieke gezondheidszorg een succes wordt, hangt af van veel factoren. Wil je leren hoe je vernieuwende programma’s, interventies, richtlijnen of werkwijzen succesvol initieert, regisseert, doorvoert en evalueert? Zodat de kwaliteit van de publieke gezondheidszorg verbetert en je bijvoorbeeld antwoord krijgt op de vraag: Hoe stimuleren we een gezonde leefstijl en een gezonde leefomgeving?
Wat leer je?
Ben jij op zoek naar hoe je je rol als GGD-professional, beleidsadviseur, kwartiermaker of projectleider in de regio kunt verstevigen en samen met anderen de ingewikkelde problemen hanteerbaar kunt maken?
De leergang heeft drie belangrijke pijlers:
Wil je leren hoe je kunt bijdragen aan verbetering, borging en beheer van de publieke gezondheid? Welke partijen daarbij betrokken zijn en wat hun, en jouw rol is in dit proces?
Na afloop van deze zevendaagse module:
Welke rol heeft de arts M+G op dit moment? En hoe ziet dat er in de toekomst uit? Deze vragen kwamen aan bod tijdens de module Action Learning van de Master Public Health bij de NSPOH. Een groep van twaalf toekomstige artsen M+G vertaalde deze vragen naar een gedeelde visie. Zij maakten vervolgens een video waarin zij zich hard maken voor een sterke publieke gezondheid voor iedereen. We spraken met de makers Vionne van der Borden, Jac Korsten en Daphne van der Meijover over dit mooie project.
De huidige maatschappij vraagt om gezondheidsbevordering en preventie van ziekte, in plaats van ziektebestrijding. Dit is een kerntaak van de arts M+G; wij zijn opgeleid om overstijgend en effectief aan de volksgezondheid te werken. Momenteel wordt dat potentieel nog onvoldoende benut. Dit komt mede door de onbekendheid van het specialisme.
Meer aandacht en prioriteit voor publieke gezondheidszorg en preventie én de structurele rol die de arts M+G hierin kan spelen. De arts M+G werkt hierbij binnen het eigen profiel, maar ook overstijgend binnen en buiten het sociaal geneeskundige domein.
De arts M+G kan een belangrijke rol spelen in de huidige en toekomstige uitdagingen die op ons afkomen binnen de gezondheidszorg. De publieke gezondheidszorg is een ontzettend interessant en belangrijk vakgebied, wat altijd in beweging is en zal blijven!
Bekijk de video:
Ben jij werkzaam als bedrijfsarts, verzekeringsarts of arbeidsdeskundige en bied je begeleiding aan de werkende? En wil je je kennis vergroten over de invloed van hoofdpijn, longziekten, covid-19, spanningen of belemmerende overtuiging op het verzuim en re-integratie traject? Dan zijn deze 5 nascholingsmodulen interessant.
Hoe kom je er als professional achter of iemand gemotiveerd is om terug te keren naar werk? Of iemand negatieve verwachtingen heeft van zijn of haar herstel? Of iemand catastroferende gedachten heeft? Je leert alles over cognities en percepties die belangrijk zijn voor de werkparticipatie. Zo leer je wat persoonsgebonden factoren (cognities en percepties) zijn en hoe je informatie over deze factoren kunt verkrijgen.
Leer omgaan met belemmerende overtuigingen van de werkende
Startdatum: 14 oktober 2022. Halve dag.
Je hebt het vast weleens meegemaakt, dat je spanning voelde bij collega’s waarmee je in een team samenwerkt. Dit kan één moment zijn geweest, maar het gebeurt ook dat spanningen aanhouden. Wanneer een team tot spanningen leidt en eigenlijk niet meer een team is, dan kan dit leiden tot zieke werknemers en zelfs langdurig verzuim. Je leert binnen welk kader jij als arboprofessional beweegt. Je krijgt inzicht in hoe je verder kunt met de begeleiding van een patiënt en een werkgever als er sprake is of dreigt van uitval door spanningen in het team.
Begeleiding bij vermoedens van spanningen binnen teamverband
Startdatum: 18 november 2022. Halve dag.
Als arts of zorgprofessional krijg je regelmatig cliënten in je spreekkamer die vanwege long-covid niet kunnen werken. Hoe ga je hiermee om en wat kan je wel/niet zeggen en doen? Hoe kan je deze persoon helpen, begeleiden of beoordelen? Op basis van de huidige richtlijnen en aan de hand van casuïstiek leer je meer over het verloop van deze nieuwe multisysteemaandoening en over wat het betekent voor jou én de cliënt in de spreekkamer. Welke interventies zijn effectief en wanneer zet je die in? Ga je na of ze wel zijn toegepast ten behoeve van het herstel? Is re-integratie een behandeldoel? Wie zijn kwetsbaar?
PASC-klare antwoorden: begeleiding aan- en beoordeling van werkenden na een Covid-19 infectie
Startdatum: 16 september 2022. Anderhalve dag.
Ongeveer één miljoen Nederlanders heeft een chronische longziekte, zoals COPD of astma. Zij worden in hun werk belemmerd door een gebrek aan lucht. Deze module reikt handvatten aan om werknemers met astma en COPD tijdig te herkennen en (beter) te begeleiden. Je leert hoe je de gegevens uit de brief van een longarts moet interpreteren om daarmee de belastbaarheid voor arbeid correct in te schatten. Je leert volgens richtlijnen (periodiek) medisch onderzoek, diagnostiek, preventie en interventie toe te passen.
Chronische longziekten en werk
Startdatum: 6 oktober 2022. Twee dagen.
Hoofdpijn is een grote oorzaak voor verzuim. Maar welke vormen zijn er? Wat klopt er van de aanname dat spanningshoofdpijn een psychische oorzaak heeft? En wat is er te doen aan clusterhoofdpijn, migraine en aangezichtspijn? De dag start met een interactief hoorcollege over de huidige inzichten met betrekking tot diagnose en behandeling van verschillende soorten hoofdpijn. Daarna volg er een verdiepingsslag over ‘arbeid en verzuim’. Je kunt eigen casuïstiek inbrengen.
Hoofdpijn en werk
Startdatum: 2 december 2022. Hele dag
Vind je dit interessant? Op 16 december 2022 wordt de module ‘WAT JE NIET ZIET: In gesprek over racisme op de werkvloer’ gegeven. Schrijf je hieronder in voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven wanneer je je kan inschrijven voor deze module.
Vorige week vertrokken ze. Het plan was al eerder gerezen: na het eindexamen zou ze met haar schoolmaatjes, Lotte en Thijs, naar Parijs fietsen. Voorbereidingen, inkopen, onderlinge afspraken maken, het was allemaal gedaan, en afgelopen vrijdag was het zover. Alles in plastic, inclusief de drie zelf, gingen ze op pad, in een forse regenbui. Eerst met de fiets in de trein naar Maastricht, en daar vandaan op de pedalen. Onderweg maakten ze een appgroep voor de ouders, die geacht werden daar een selfie in te plaatsen bij wijze van kennismaking. Zo begon alles goed en zat op dag één de energie er helemaal in. De appgroep liep vol met beelden en grapjes, en eindigde met een vrolijke foto van de drie op de eerste camping.
De dagen erna nam het aantal berichtjes snel af. De moeheid nam toe en het bleef maar regenen. Het koken op de camping was daardoor nagenoeg onmogelijk, op de dagelijkse fietsafstanden hadden ze zich verkeken, er raakte een fietssleutel en een setje aan tentharingen kwijt, en van de stekker van één van de accu’s brak al snel een pootje af. De foto’s van maaltijden beperkten zich langzaam maar zeker tot MacDonald’s-menu’s en pannenkoeken uit de supermarkt. Net toen ik me begon af te vragen of we ze niet een hotelletje moesten aanbieden, meldden de drie dat Parijs in zicht kwam en dat de zon inmiddels scheen. En zojuist, net voordat ik met deze blog begon, verscheen de lang verwachte foto – de drie bij het Louvre met als begeleidende app: “We zijn er!”. De ontberingen zijn voorbij; het is tijd om te genieten.
Zo is het ook met deze serie blogs. Twee-en-een half jaar geleden begon ik eraan. Ik had erover nagedacht en doorgesproken: een blog zou een extra contactvorm zijn in de corona-periode. Dus ging ik op pad bij de NSPOH, met de blogs als reisverslagen. Achttien in totaal. Over anderhalve-meter- parels, publieke zorg, een naaimachinetechnicus, het kapsel van de NSPOH, over tattoos en over iemand die niet wist hoe ik er van de achterkant uitzag. Deze blog is de laatste en ik sta er bij stil. Bij de afgelopen periode op de NSPOH, waarin veel is langsgekomen en we ook ontberingen hebben gekend. Maar de corona-crisis is voorbij, de blog als extra communicatie-middel is niet meer nodig. We spreken en zien elkaar, en we ontmoeten elkaar weer op de gang. Daar geniet ik nu maar eens even extra van.
juli 2022, Henriëtte Treurniet
Op dinsdag 21 juni was het zo ver: de Midzomerdag ‘On the Move’ live vanuit het spoorwegmuseum in Utrecht. De dag werd online gevolgd door 337 deelnemers. Voor wie het nog niet weet: de Midzomerdag is een themadag voor artsen en verpleegkundigen in opleiding bij de NSPOH. Andere professionals kunnen de Midzomerdag als bij- en nascholing volgen.
Iedereen is op tijd aanwezig. Technische partij ACS en plaformbouwer Savvy testen of alles loopt. Onze inhoudelijk chatbeheerders Manja, Frans en Jenneke kruipen achter de computer. Onze PA’s Vanessa, Woro en Annemieke zitten stand-by om deelnemers te helpen met inlogproblemen. Multimedia designer Babs en content creator Lie staan klaar om beeldmateriaal te maken voor social media en de aftermovie. Organisator Nicole neemt nog een keer het draaiboek door. We kunnen van start!
Maar dan…. Om 9.00 belt de eerste plenaire spreker Lucien Engelen in paniek naar Nicole. Hij is nog thuis in Roermond. Er is iets heel erg mis gegaan met zijn agenda. We moeten snel handelen. Met bloed, zweet en tranen weten we Lucien online in te laten bellen. Met helaas wat opstartproblemen rondom beeld en geluid weet hij zijn plenaire lezing ‘Van zorg naar gezondheid’ succesvol te voltooien.
Gevolgd door een ongelooflijk inspirerend verhaal van Maarten van der Weijden over ‘On the move naar grote hoogte in onzekere tijden’. Wat een positieve energie straalde hij uit. Wat zorgde voor een brede glimlach op ieders gezicht, maar ook ontroering en kippenvel.
Joyce Zwartkruis, Nora van Gaal en Jorien Bonnema nemen de kijkers mee in ‘Klimaat en gezondheid: kansen en bedreigingen’. Drie korte lezingen over alle risico’s en de kansen van klimaatmaatregelen voor de volksgezondheid en welke rol voor artsen is weggelegd.
We sluiten af met Michel Osseweijer die met veel interactieve pollvragen, video’s en foto’s ‘De digitale reis naar gezondheidsverbetering voor iedereen’ schetst.
Het voorlopige evaluatiecijfer is een 7,3 op basis van 232 reacties. Een mooi resultaat voor een online event. Op wat technische schoonheidsfoutjes na hebben we er met elkaar een prachtige dag van gemaakt.
45 van de 51 afstudeerders namen op woensdag 15 juni 2022 hun diploma in ontvangst. Deze keer weer op een fysieke locatie, het Postiljon Hotel in Bunnik. Na het welkomstwoord en de felicitaties van directeur Henriëtte Treurniet nam spreker dr. Eva van den Broek het stokje over. Een inspirerende lezing met allerlei leuke weetjes over alledaagse fenomenen die stiekem je gedrag sturen.
Daarna verplaatsten de deelnemers, praktijkopleiders, familie en/of vrienden zich naar de subruimtes waar de deelnemers door de praktijkopleider nog eens extra in het zonnetje werden gezet. Hier namen de deelnemers hun diploma in ontvangst.
De dag werd afgesloten met een gezamenlijke borrel in de lobby waar alle diplomanten door een professionele fotograaf op de foto werden gezet. Kortom een geslaagde diploma-uitreiking. Nu duimen dat we bij de volgende uitreiking op woensdag 2 november ook weer fysiek het glas mogen heffen!
Bekijk alle 74 foto’s op Facebook. Hieronder een selectie foto’s van de gediplomeerde deelnemers.
Diploma’s werden uitgereikt aan de aanwezige deelnemers die de volgende opleidingen succesvol hebben afgerond:
Werk je aan een vraagstuk dat onmogelijk op te lossen lijkt? En weet je niet waar je moet beginnen? Grote kans dat je te maken hebt met een ‘wicked problem’. Juist in de wereld van de publieke gezondheid komen dit soort vraagstukken vaak voor. Astrid de Graaf (opleidingsmanager Master Public Health bij de NSPOH) en Etske Kroon (docent) geven 3 tips hoe je om kan gaan met deze wicked problems.
Wicked problems komen in alle sectoren en vakgebieden voor. Concrete voorbeelden zijn de opvang van vluchtelingen, de mentale gezondheid van jongeren, armoede en taalachterstand. Toch is er een aantal overeenkomsten waar je ze aan herkent.
Allereerst is er sprake van een veelheid aan kennis over oorzaken en oplossingen. De oorzaak van eenzaamheid bij ouderen kan bijvoorbeeld gezocht worden in mentale gezondheid, armoede of omgevingskenmerken. In welke oorzaak ligt nu de oplossing? Ten tweede is een wicked problem gelaagd als het gaat om belangen en waarden. Kijk maar naar de coronapandemie. Het gezondheidsbelang leek voortdurend te concurreren met politiek-economische belangen en de mentale gezondheid van kinderen. Als laatste heb je ook te maken met een veelheid aan actoren. Bij de aanpak van overgewicht bij kinderen spelen zowel ouders, als scholen en sportverenigingen een rol. En wat denk je van supermarkten en fastfoodketens?
De grootste valkuil bij wicked problems is om te snel in de oplossingsmodus te schieten en daarbij geen recht te doen aan de complexiteit. Vraag jezelf dus af wat je wél kunt doen.
Het is belangrijk om het probleem vanuit verschillende perspectieven te verkennen, juist vanwege de complexiteit. Hoe is het probleem voor de buren, de inwoner, de gezondheidsprofessional en de schooldirecteur? Kijk daarnaast ook naar het politiek historisch, internationaal, economisch, juridisch en cultureel perspectief. Jij vindt misschien zelf het culturele perfectief belangrijk, maar een ander kijkt misschien vanuit een economisch perspectief. Doe recht aan de waarden en belangen van de betrokkenen. Het is bij wicked problems meestal niet duidelijk wie de beslissingen neemt of ‘eigenaar’ is van het probleem. Samen keuzes maken, een gezamenlijke taal spreken en werken aan gedeelde beelden: zo ontstaat er energie om het vraagstuk met elkaar aan te pakken.
Een wicked problem is niet zomaar opgelost. Het vraagt veel van je: verplaatsen, verbinden, reframen en samenwerken. Mensen zijn ongeduldig en willen graag resultaat zien. Hier komt persoonlijk leiderschap om de hoek kijken. Want hoe krijg je mensen mee? Je moet stevig in je schoenen staan en tegelijkertijd een open blik houden. Het helpt als je jezelf goed kent en weet wat je eigen kompas is. Wie ben jij in relatie tot dit vraagstuk? Welke rol kan en wil je zelf spelen? Door welke waarden en idealen word je gestuurd en hoe komt dit tot uiting? Verder moet je tegen onzekerheid en verandering kunnen. Je hoeft geen natuurlijk leider te zijn maar je moet wel persoonlijk leiderschap kunnen tonen (of willen ontwikkelen). Onderzoek bij jezelf waar jouw kansen liggen en waar je voor wilt gaan, of juist niet.
Wees vooral ambitieus. Die energie heb je nodig om mensen mee te krijgen. In de jaren zestig geloofde ook niemand dat men binnen tien jaar op de maan zou staan. En toch is het gelukt. Zo’n grote gezamenlijke ambitie helpt om er ook echt met z’n allen voor te gaan. Kan je zelf zo’n ‘moonshot’ formuleren?
Wil je meer leren over het werken met wicked problems? Kom dan naar een van onze gratis online informatiebijeenkomsten over de zevendaagse Leergang toekomstgerichte publieke gezondheid van de NSPOH.
Ruim een jaar geleden kochten we een nieuw huis. Het was goed onderhouden, dus schilderden we wat en gingen er wonen. Met plezier. Het enige wat nu nog ‘moet’ is de tuin. Daar is veel mis: de planten zijn dood óf uit de kluiten gewassen en het onkruid woekert. De bestrating is verweerd en op een onlogische plek staat een zonnewijzer, vast ooit het stralend middelpunt van de tuin. Vorige zomer zetten we onze stoelen midden in de groene chaos en waren we nog best tevreden. Maar twee maanden geleden hakten we de knoop door en namen een tuinarchitecte in de arm. Een expert. Ze vraagt van welke planten we houden en wat voor ons belangrijk is in de tuin. Voor mij is dat een leuke zithoek, voor mijn echtgenoot een afdakje om niet in de volle zon te zitten.
Twee weken geleden kwam ze langs, met drie tuinontwerpen, en al snel vonden we één van de drie het beste. Er was wel een groot nadeel: die variant had geen afdakje. Ik vond dat zelf niet erg. Ik heb het er ook niet zo op, en probeerde mijn echtgenoot op andere gedachten te krijgen: “Hoe nodig is het eigenlijk?” en: “Die bomen geven ook wel schaduw, denk ik”. Maar hij was duidelijk: “Zo krijg je mij die tuin niet in”. Omdat dat wel een heel serieus veto was, spraken we er samen over door. Echt makkelijk ging dat niét. Hij voelde zich niet altijd beluisterd, ik was bang voor een ontsierend afdak. We waren afwisselend boos en teleurgesteld, en konden er niet lang achter elkaar rustig over praten. Maar uiteindelijk kwamen we op een goed idee: we zorgen voor een stevige parasol van horecakwaliteit, die in de bestrating wordt verankerd – schaduw zonder ontsiering. Dat idee hielp enorm. We zien steeds meer voor ons dat we er straks lekker kunnen zitten.
Ook de NSPOH vraagt Groot Onderhoud, en we hebben bij een organisatie-architect onze wensen kenbaar gemaakt. We zijn een opleidingsinstituut en zetten het onderwijs centraal. We willen dat dat voldoende ondersteund wordt. We willen ook dat onze creativiteit blijft bestaan en dat we de klanten maximaal kunnen bedienen. Geen van de vier ontwerpen was perfect, maar er is er wel eentje gekozen. Een deel van de collega’s is verdrietig en teleurgesteld; het knettert soms best op de NSPOH. En lang niet voor alles is er al een parasol bedacht. Daarom gaan we hierover de komende weken en maanden intensief doorpraten. Over hoe we kunnen zorgen voor onze eigen schaduw binnen de NSPOH. Dat vraagt veel van onze creativiteit en zal niet altijd makkelijk zijn, maar ik weet zeker dat we eruit komen. En dat we steeds meer voor ons zien dat we er straks lekker kunnen werken.
mei 2022, Henriëtte Treurniet
Geschreven door Lie Kietselaer
In 2014 doet den Ouden voor het eerst onderzoek naar de longfunctie van de duikers van de special forces. In het kader van zijn opleiding tot duikarts binnen de Koninklijke Marine. “Destijds was de data beperkt, en waren de uitkomsten lastig te interpreteren vanwege de kleine groep. Nu acht jaar verder is er meer data beschikbaar en leek het zinvol om nogmaals naar het onderwerp te kijken. Omdat er nog steeds weinig bekend was over dit onderwerp hebben we een nieuwe opzet gemaakt en een uitgebreidere data-analyse toegepast”, vertelt den Ouden.
De duikers van de special forces worden tijdens hun werk blootgesteld aan hoge zuurstofconcentraties. Blootstelling aan hogere zuurstofconcentraties is schadelijk. Hoeveel schade er ontstaat en of deze reversibel is, is afhankelijk van de duur en mate van blootstelling. “Deze duikers zijn gedurende hun duikende carrière jaarlijks gekeurd op het DuikMedisch Centrum. De data van al deze keuringen is gebruikt voor de analyse. Elke kikvorsman die van 2000 – 2020 tenminste twee keuringen heeft gehad is geïncludeerd. De longfunctie wordt op verschillende manieren gemeten, namelijk met spirometrie en diffusiecapaciteit”, legt den Ouden uit.
De afname in spirometrie (IVC, FEV1 en FEV1/IVC) die gezien wordt bij de duikers is vergelijkbaar met een normale populatie. Duiken speelt hierin geen significante rol. De diffusiecapaciteit neemt ook af, maar hierbij wordt wel een toegevoegd effect door het duiken gezien. De afname is echter zeer klein en klinisch niet relevant.
“We kunnen concluderen dat het duiken binnen de huidige veiligheidslimieten over langere termijn geen schadelijk effect op de longfunctie heeft. Het enige wat nog niet uitgesloten kan worden, zijn eventuele longproblemen op latere leeftijd. Hiertoe zou het cohort op latere leeftijd nogmaals geanalyseerd moeten worden”, zegt den Ouden.
“Ik vond het leuk om stapsgewijs steeds dichter bij een concreet eindproduct te komen waarbij de analyse en beredenering een dynamisch proces was. Ook heb ik genoten van de samenwerking met mijn collega Thijs Wingelaar, zegt den Ouden. “In mijn huidige werkzaamheden ben ik niet echt een onderzoeker en om eerlijk te zijn ben ik ook niet van plan om deze kant op te gaan. Ik heb veel geleerd van de uitvoering en op het gebied van statistiek. Ook van het wetenschappelijke proces na afronden van het eerste artikel, het review proces en de uiteindelijke publicatie.”
Tom den Ouden, Thijs Wingelaar, Edwin Endert, Pieter-Jan van Ooij.
Lung diffusing capacity in Dutch special operations forces divers exposed to oxygen rebreathers over 18 years. Gepubliceerd in Oxygen 2022; 2: 40–47
Meer gepubliceerde onderzoeken bekijken? Klik op Publicaties wetenschappelijk onderzoek NSPOH opleidingen.
“Wanneer ga jij?” vraagt mijn oudste zus.
“Ik weet het niet precies”, zeg ik, “maar op zijn vroegst in het weekend. En jij?”
“Ik ga morgen”, zegt ze, “dan rijd ik mee met Ad. Die zet me af en dan blijf ik twee dagen bij papa. Woensdag komt Anna tot en met zaterdagochtend, en na het weekend kan Willemien weer. Overigens pas na 11 uur, die maandagochtend, dus dat is nog even een dingetje. Gerben is een weekje weg; daar kunnen we tot volgende week dinsdag niet op rekenen. Hij had dat geappt, heb je dat gezien? Nou ja, het zou heel fijn zijn als jij er zaterdagmiddag kan zijn”.
Ik knik. Natuurlijk kom ik dan. Met alle liefde. Ik schrijf het direct in mijn agenda.
Mijn vader. Hij is geopereerd aan een akelige infectie aan zijn hand, en nog lang niet fit. Daarom springen wij, zijn vijf kinderen, bij. Communicatief gezien blijkt dat een uitdaging: na twee dagen ben ik het overzicht al kwijt. Er is een appgroep mét vader en kinderen, eentje zónder vader en mét kinderen, we bellen en appen onderling en mailen soms wat aan elkaar door, of niet. Er is ook een thuiszorg-account met een link in de mail, gekoppeld aan mijn vaders dossier. Soms denk ik dat ik alles kan volgen, soms opeens heb ik iets gemist. Gelukkig coördineert mijn zus nu het bezoek en lanceerde mijn broer een gezamenlijke Google-agenda. En zelf neem ik iets meer tijd om alle berichtjes nog eens door te nemen. Zo weet ik precies genoeg en voel me volwaardig onderdeel van een hoger doel: de zorg voor mijn vader.
Herkenbaar. Ook binnen de NSPOH. Recent onderzoek door Orange Otters laat zien dat we veel communiceren. Per Teams, via Sharepoint, per mail, per mobiele telefoon, via een appgroep, en sinds kort ook weer op de wandelgang. Sommige van onze collega’s zijn tevreden en kunnen alles voldoende volgen, anderen geven aan dingen te missen. Gelukkig coördineren onze collega’s van Marketing en Communicatie steeds meer, en zal er een gloednieuw intranet worden gelanceerd. Tot het zover is vraagt het van ons als collega’s de nodige inspanning om te zorgen dat we genoeg weten. En dat is niet zo’n ramp. Als je je maar evengoed een volwaardig onderdeel kunt voelen van een hoger doel: het opleiden van sociaal-geneeskundige professionals in ons land.
maart 2022, Henriëtte Treurniet
